Priester Rik: januari 2024

Woensdag 31 januari 2024

Op weg naar

Bijna midden in de nacht vangt onze reis aan. Om half vijf word ik opgehaald, daarna naar Madeleine in Hechtel, en dan naar Zaventem. Even na zes uur zijn wij daar, nog voor het loket voor London open is. Het gaat vlot doorheen de controle. We leren wel bij dat de douane werkt met A.I.: je reispas op de scanner leggen en een machine controleert of jij het goede gezicht hebt. In de taxfree shop doe ik mijn traditionele aankoop: het nieuwe elixirflesje van Jean-Paul Gaultier. Dit jaar is het goudkleurig. Ik krijg het product mee in een afgesloten luchtvaartzak, en zo mag het in de handbagage, van Madeleine, want in haar rugzak is er plaats.

London Heathrow in de middaglucht

Op Heathrow

In London Heathrow is er opnieuw veiligheidscontrole. Grondig: mijn Jean-Paul Gaultier wordt uit de zak gedaan, de harde plastic errond wordt opengescheurd, de blikken doos wordt geopend, en de parfumfles wordt gescand in een kleine box. Er zou wel eens een gevaarlijk product in kunnen zitten. Neen, het is wellicht toch parfum, en ik krijg alles terug. We gaan dan maar even bekomen in de ‘multi-gelovige ruimte’. We zijn blij dat we die plek ontdekten. Als ik er binnenga merk ik dat de ruimte gevuld is met biddende moslims, op gebedsmatjes. Ik vraag naar de katholieke hoek, maar die er niet. Er is wel een ruimte achter het gordijn: die is voor de vrouwen; ik reken mij daar niet bij en ga er niet in. Van de toezichter krijg ik een stoel aangeboden: ik ga zitten achter de moslims en selecteer het middaggebed uit het getijdenboek op mijn smartphone. De Bijbellezing verwijst naar het Woord dat wij mogen meenemen op onze weg.

Zes multi-geloofs-ruimten, tenminste één...

In zulk een machine zullen we vliegen.

Onze vlucht naar Chennai.

En zo gaan we naar het Indische luchtruim.

Vliegen in de lucht en op de weg

Dan begint een lange reis van tien uur naar Chennai (het oude Madras). We reizen in de categorie ‘premium’, iets tussen business class en economic classe, met vooral meer beenruimte, de stoelen iets verder van elkaar en meer rust. Gelukkig dat we daarvoor kozen, want voor Madeleine was het nu al heel zwaar om zolang stil te zitten. Enkele keren staan we op, om onze benen even te strekken of om naar het toilet te gaan. In Chennai zoeken we een taxi. We komen terecht bij een taxichauffeur die zijn zoon laat afkomen met een andere taxichauffeur. De rit naar Puducherry duurt drie uur, voor 180 kilometer, waarvan een deel door de drukte van Chennai. Dat ze links rijden is weer wennen, maar de manier waarop auto’s, bussen, vrachtwagens, ontelbare brommers door elkaar maneuvreren is beangstigend. Madeleine vraagt aan onze chauffeur om geen risico’s te nemen: wij hebben tijd.

Aankomstgebouw in Puducherry

Eerste verkenning

We hadden gereserveerd voor een hotel in Puducherry. Het is tien uur (plaatselijke tijd – vijf uur ’s morgens in België) als we inchecken. Onze kamers zijn nog niet in orde, maar dat komt snel goed: we installeren ons, rusten even en frissen ons op. Na een middagmaal (o.a. Franse uiensoep) voelt Madeleine dat ze slaap nodig heeft. Ik ga intussen op stadsverkenning. Te voet, door de straat die naar het centrum leidt. Een voetpad of stoep ontbreken. Het is dus rechts wandelen, tegen het verkeer in, en zo dicht mogelijk aan de kant. Ik merk dat het religieuze hier duidelijk aanwezig is. Ik passeer aan een ‘kapel’ gewijd aan Ganesha, met olifantenhoofd. Hij is voor de hindoes de god van kennis en wijsheid, neemt hindernissen weg en is de beschermheilige van reizigers. Zijn vahana, voertuig, is een muis of een rat genaamd Mashika. Die rat zit voor de kapel te wachten. Binnenin ligt voedsel, op het dak een brief, met intenties wellicht. Even verder een reclamebord met een Ganesha en een Mara, een god die verwijst naar dood en het kwaad, en waarmee je dus moet rekening houden. Nog wat verder een christelijk huis, protestants, waar het bidden aangeleerd wordt. Ook scholen en instellingen verwijzen hier naar het geloof, bv. de kinderkribbe toegewijd aan ‘de kleine Ganesha’.

Ganesha-kapel met muis/rat, giften, intenties

Uithangbord met goden Ganesha en Mara

Groenten- en fruitkramen langs de drukke weg, nu 1 seconde leeg.

Kinderkribbe met naam 'De kleine Ganbesha'

Vision Prayer House, met protestantse gebedsleider

Hij rijdt goed geladen gezwind voorbij.

Brommers en riksja's, één motorrijder zelfs met een helm

Advies aan alle motorrijders: 'Zet een helm op, veiligheid eerst'.

Ze zijn er nog, maar zeldzamer, doch ruimte voor de koe is 'heilig'.

Zij mogen rechts gaan, tegen de rijrichting in.

Dit beestje loopt er verloren bij.

Een feest

Met Madeleine ga ik mee om Indische kleden te kopen. Met de riksja laten we ons naar het centrum rijden. Hier zijn vele kledingzaken. De eerste die wij tegenkomen stappen we binnen, en na een half uur komt Madeleine met twaalf stuks buiten: vier hemdkleden met bijpassende broek en sjaal. In de winkelstraat horen we muziek en gezang. Ik dacht dat het uit een moskee kwam, maar de bron is erg verrassend: er is een ‘homa’ bezig, een hindoe-feest ter gelegenheid van een inwijding, in dit geval de de inwijding van een nieuw Ganeshabeeld. Hier is het hindoe-geloof op zijn feestelijks: met versieringen, met live muziek, met priesters die vuur maken en offeren, met veda’s die gezongen worden. Veda’s bevatten hindoe-wijsheden die vroeger mondeling werden doorgegeven maar nu op schrift zijn gesteld. Er zijn vier grote Veda-verzamelingen. Madeleine is onder de indruk: dat inwijdingsfeest zien is voor haar het geschenk van de dag en van Het Leven.