Priester Rik

Woensdag 26 oktober: Wandelen door Musée d’Orsay en Le Père Lachaise

We bezoeken in de voormiddag Le Musée d’Orsay. We zijn er om 10 uur en mogen in de rij gaan staan: om 10u.30 is ons tijdsslot en het is wachten tot even over half elf. De koffie die we vooraf hadden willen drinken, gaan we tot ons nemen voor we aan het bezoek beginnen. Eerst naar de gelegenheidstentoonstelling van Evrard Munch, bekend van ‘De Schreeuw’, maar die hangt er niet (tenzij in litho). We zien werken over de liefde en jaloezie, het leven en de dood. Hij had geen gemakkelijk leven, had meerdere vrouwen, leed onder een liefde die was misgelopen.

Bij de ingang: groet aan Ganesja.

De dood van Marat - gewond aan hand, zoals hijzelf.
Met zijn geliefde Tulla Larsen.

De omhelzing, die zich herhaalt en zon brengt.

Zelfportret als oude man

Zelfportret in de hel

De baders

Leven en dood (Adam en Eva)

Het museum is een oud stationsgebouw. De stationsklok hangt er nog. In de grote hal trekken vele beelden je aandacht.

Met stationsklok

Grote hal

Metamorfose

In de omgevende gangen op de verdiepingen staan de kunstwerken per kunstrichting. Van Gogh, Rodin, een aantal symbolisten, Horta komen voor mijn lens.

Siësta (Van Gogh)

Zelfportret, met zijn gevoelens

Eenzaamheid (een symbolist)

De bloemenridder (een symbolist)

De verslaafde

De dromer
(met fee van liefde, roem en rijkdom)

Eetkamer van Horta

De poort van de hel (Rodin), met 'De Denker'

In de namiddag trekken we naar begraafplaats Le Père Lachaise. Het is even onze weg zoeken, maar een plan brengt ons bij de klassiekers Edith Piaf en Oscar Wilde. Daarna wandelen we verder en hier en daar wijst ons een vriendelijke Fransman op graven van andere voor ons bekenden. Vele oude graven liggen er verwaarloosd bij: de vergankelijkheid van wie het zich eens kon permitteren hier begraven te worden. Toch hangt er een vredige sfeer: het is goed vertoeven op deze plaats. Grote kunst zie je hier niet, maar je voelt de liefde die mensen aan hun doden willen betonen.