Dinsdag
14 juni 2016
In
Auschwitz
We
gaan op bezoek in het concentratiekamp van Auschwitz. Je weet wat je te wachten
staat, maar dat het gehele systeem zo uitgebreid en ‘duivels’ georganiseerd is,
dringt hier tot mij door. In de autobus zien we reeds een film en een interview
met de Russische cameraman die de beelden maakte van het kamp bij de bevrijding
in januari 1945. Hij vertelt over de levende doden en de resten van lijken die
zij er aantroffen. Zij die het overleefden, hebben nooit meer normaal kunnen
leven. In Auschwitz zelf horen we het hele verhaal van wat er met de duizenden
gedeporteerden gebeurde. Er werd hen alles ontnomen, niet alleen hun bezittingen en hun
haren, maar heel hun mens zijn. Zij werden niet meer als mensen gezien
maar als onder-mensen, niet meer waard om te leven. Wie heeft daar zijn ziel en
zijn hart open kunnen houden? Van sommigen weten we het: Pater Kolbe, Etty Hillesum,
Oskar Schindler, …
In
Birkenau
Vele
malen groter dan Auschwitz is Birkenau. Daar werden elke dag enkele duizenden
mensen vergast en verbrand. Soms al onmiddellijk bij hun aankomst, toen zij
mochten gaan douchen. Maar uit de douchekranen kwam geen water. Met tweeduizend
tegelijk kregen zij gas over zich. Hun doodsstrijd duurde dan een half uur.
De lijken werden gevonden met bloed en uitwerpselen besmeurd en met van
pijn vertrokken gezichten. Geselecteerde joden van het Sondercommando kregen de
opdracht om de lijken naar de oven te brengen en de zaal grondig te zuiveren en
weer te parfumeren. Na zeven maanden was het hun beurt om te sterven. In
Birkenau zijn veel gebouwen vernield, door het Duitse leger, om alles te
camoufleren. Elke restant nu is echter een memoriaal dat onuitwisbaar is.
Reflectie
Aan
tafel bij een drankje (en uiensoep) en later in de Orangerie (met verzorgde
schotels) blijven we zitten met vele vragen. Hoe is zoiets mogelijk geweest?
Zouden de mensen van Isis hier kunnen zien dat zij dezelfde weg opgaan? Wat zou
ik hebben gedaan moest ik bewaker zijn geweest in zo’n kamp? Zou ik ook
gezwegen hebben om te overleven? Wat hebben de overlevenden niet moeten doen,
misschien tegen hun geweten in, om te overleven? Hoe is het om al je gevoelens
en meeleven uit te schakelen en mensen niet meer als mensen te behandelen?
Pachelbel
Bij de
uiensoep, de tiramisu en de warme appeltaart wilde iemand de canon van
Pachelbel horen, La vita e bella, en enkele andere mooie melodieën. Ook dat
zijn menselijke creaties. Zo voelden we ook even de andere zijde van de
mensheid. Zo was deze zware dag nog wat verteerbaar.
 |
Madeleine en Anita hebben er zin in, Guido zoekt zijn plek.
|
 |
Oorspronkelijk was Auschwitz een fabriek voor synthetisch rubber
|
 |
Cijfers te groot om te beseffen
|
 |
Gebedsmantels van gedeporteerde joden
|
 |
Barak waar ook pater Kolbe gevangen zat
|
 |
Gedenkmuur van executies. Hier is Zijn Naam niet geheiligd. Hier stond ook Hij telkens tussen de slachtoffers.
|
 |
In Birkenau: elke paal verwijst naar één barak.
|
 |
Wie hier toekwam, stapte uit op de plaats van zijn/haar dood.
|
 |
De barak van de ter dood veroordeelden: met zes per alkoof en met ratten voor wie op de vloer sliep.
|
 |
Even bekomen in de zon
|
 |
Op de weg naar de ingang van Birkenau, met sandalen die het niet hebben overleefd
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten