Donderdag 12 september: In duistere momenten

 Via de ‘winkelwandelstraat’ Gedimino gaan we van de kathedraal in de richting van het parlementsgebouw. We hoopten dat er geen verkeer zou zijn, maar het wandelen blijkt alleen op de stoep te kunnen. Het druppelt en aan een Douglas-winkel koop ik mij een kleine paraplu. Halfweg de laan komen we aan het KGB-museum. Twee keer staan we aan de verkeerde ingang – het lijkt wel of de KGB (de Russische Geheime Dienst) hier het leven moeilijk blijft maken. Aan de derde ingang mogen we binnen. De dame aan het loket twijfelt als wij ons aanmelden als 65+, we zien er voor haar jonger uit, maar met onze ID-kaarten kunnen we onze plusleeftijd staven. Het museum is een opeenstapeling van teksten en foto’s, op het gelijkvloers en op de eerste verdieping. We lezen vooral de titels, en beseffen: het gaat niet alleen over de Russische bezetting tijdens WO II, maar ook over de deportaties van voor de oorlog, en over de jaren na de oorlog, tot 11 maart 1990, de dag van de onafhankelijkheid van Litouwen.

Ingang van KGB-Museum

In de kelder zien we de cellen van de gevangenen, vooral partizanen in de oorlogsjaren, en strijders voor onafhankelijkheid en critici van het regime na de oorlog. De cellen zien eruit zoals ze door de KGB zijn achtergelaten. Er hangen de gedachtenissen van ‘bewoners’: joden, geestelijken, vrijheidsdenkers. De katholieke kerk was erg actief in het streven naar onafhankelijkheid, bv. de groep van de eucharistische beweging. In een cel, met geluidsdichte wanden, om het schreeuwen van gemartelden te dempen, zie je de marteltuigen. Een andere cel stond vol water, en de gevangene had één klein plekje in het midden om recht te staan, maar herhaaldelijk viel die natuurlijk. In de executiekamer zie je een (nagespeelde) executie op een scherm.

Cel met meubilair (van na de oorlog)

Ter ere van kerkelijke vrijheids-strevers

Geschenk van paus Franciscus bij zijn bezoek in 2018

Cel voor martelingen, geluidsdicht

Executiecel, met glazen vloer als eerbetoon

Executie op film

Cel voor waterfoltering

Sanitair voor gevangenen

Ter herdenking van joodse slachtoffers en gevangenen

We gaan bekomen in de kerk Filippus & Jacobus. Een kerk in barokstijl, met o.a. een fraaie preekstoel. Het wordt ook tijd voor koffie. In de vooravond maken we een wandeling en ontdekken nu pas dat het  presidentieel paleis en het park tegenover ons hotel ligt. Nu maken we een foto van de echte voorzijde, versierd met de vlaggen van zowel Litouwen als Oekraïne. Op het voorplein ligt tevens het symbool van de NATO, waarvan Litouwen nu ook lid is. Naast ons hotel ligt trouwens het Nato-gebouw van Litouwen.

Sint-Filippus en Jacobuskerk

Barokke binnenzijde met preekstoel

Presidentiële residentie, met Nato-symbool, en vlaggen van Litouwen (links) en Oekraïne (rechts)

Elia (afbeelding in restaurant)

Voorzijde van ons hotel

Nato-gebouw naast het hotel

Ingang van het hotel

Receptie

Hall

Spiegel-selfie