In dankbaarheid

Dinsdag 3 november

Wat doe je op je laatste dag in India? We gaan naar een tempel! Een heel bijzondere. De tempel nabij Vengalamma  Cheruvu. Zeven jaar geleden heeft Madeleine er een hindoepriester ontmoet met heel veel spirituele kracht. Ze zag hem ooit mensen behandelen die bezeten waren. Aan hem had ze gevraagd om de naam van onze ouders te smeden in de poort van de tempel. Nu was zij benieuwd om te zien of die tempel en die poort er nog waren. Het is niet zo ver van Puttaparthi. We gaan er met de riksja naartoe en die moet gas geven in de bergop. Het is een tempel die je niet kan zien vanaf de weg. De laatste 100 meter over een zand- en rotsweg doen we te voet. De tempel staat er nog, hij heeft zelfs echte muren gekregen. De poort is dicht … en de namen van onze ouders staan er nog op: Gertruda en Michel. Zij hebben hier een monumentje! Daar heeft hun dochter voor gezorgd.

 

De tempel is toegewijd aan de slangengod - de slang die er vroeger zat is nu weg. Vooral vrouwen komen hier offeren en bidden: zij laten hier sari’s achter en armbanden, vooral als ze ouder worden en willen sterven. Zij vragen dan om voor hun man te mogen sterven: weduwen hebben het immers moeilijker dan weduwnaren in India. Weduwen mogen bv. geen nieuwe relatie aangaan, moeten een witte sari dragen, en geen ring meer aan hun voeten, en ook hun erfrechten zijn beperkter. Er hangen hier heel veel sari’s en armbanden: de positie van de vrouw in India is dus verre van ideaal.

In de avond nemen we afscheid van Puttuparthi. Madeleine en Sabitha gaan naar de gebedsruimte van Sathya Sai Baba, om bij zijn graf te groeten en te danken. Ik heb een fiets gehuurd en ga nog even op fotoshoot: om foto’s te nemen van een aantal Baba-teksten die langs de weg staan en van een aantal instellingen die onder zijn impuls zijn ontstaan, o.a. een school, een sportcentrum, een internaat, een muziekacademie. Ik moet hier links rijden, maar dat valt mee.

Straks nemen wij de taxi naar de luchthaven van Bangalore. Sabitha gaat dan met de nachtbus naar Nellore. Voor haar is de maand te snel voorbij. Madeleine en ik vliegen richting België, met een tussenlanding in Frankfurt. We zorgen ervoor dat we tegen middernacht in de luchthaven zijn. Om kwart voor vier beginnen de vluchten van eerst bijna tien uur en dan nog één uur. Maar door de tijdsverschillen is het pas middag als we in Brussel aankomen.

Met heel veel dankbaarheid mag ik terugblikken op deze Indiareis.

Ik ben Sabitha dankbaar … Zij heeft als een goede moeder voor ons gezorgd, bv. dat wij altijd voor ons eetbaar voedsel (niet op zijn Indisch gekruid) hadden. Zij was de gids die verschillende Indische talen spreekt en begrijpt en het dan voor ons in het Engels omzette. Zij heeft mij gestimuleerd om zowel de plaatsen van mijn eigen geloof als die van het hare te bezoeken. Zij is een overtuigde hindoe, een model van geloof. En daarenboven heel een-makend. ‘Als je je eigen geloof goed beleeft, dan ben je een getuige voor anderen’, dat is haar visie.
Ik ben Madeleine dankbaar … Ik heb nog meer haar kwaliteiten gezien: ik mag blij zijn om zulk een zus te hebben. Zij is verstandig (dat zei trouwens ook de vogelman) en haar ideeën en belevingen zijn een stimulans voor mij. Zij kan tegelijk mensen heel nabij zijn en het toch luchtig houden, zij is al even emotioneel als ik maar de vreugde en de lach komen altijd terug. En ook zij is gelovig, anders dan ik en anders dan Sabitha, maar haar geloof zit in heel haar zijn en Swami heeft haar leven een diepe spirit en energie geschonken. Ik mag er voor haar 100% zijn, met mijn geloof, met mijn manier van doen en met mijn levenskeuze.

India was voor mij heel anders dan ik had gedacht. India … het geeft je inderdaad een cultuurshock …: het werd hoogtijd dat ik dat prachtige land en hun eigen cultuur een beetje leerde kennen. Het is nu voor mij geen ‘arm’ land meer, maar een land dat mij heeft verrijkt en waarvan ik zal blijven houden.

 

 

De zandweg naar de tempel

 

Sari's (rechts) en armbanden (boven en tegen voorzijde) hangen in de tempel.

 

Rik en Madeleine bij de poort met de namen van hun ouders.

 

De kleine tempel van Vengalamma Cheruvu.

 

Ingangspoort van Puttaparthi,

met bovenaan het schild van de ashram.

 

De wijsheden van Sathya Sai Baba

hangen er ook in het Nederlands.

 

Sporthal gebouwd onder impuls van Sai Baba.