Priester Rik: Op kerkenpad, al dan niet te voet

Naar de basiliek

We planden eerst om op onze laatste dag naar Montserrat te gaan. Maar treinen hebben soms vertraging en het vliegtuig wacht niet. We blijven in Barcelona en gaan naar een andere berg. Eerst bezoeken we de kathedraal. Maar we komen terecht in de basiliek ‘Santa Maria del Pi’, Onze-Lieve-Vrouw met het kind. Het is een gotische kerk, vanuit de 10^de eeuw. Een grote ruimte, met veel zijaltaren, met heiligenbeelden, telkens mooi op een schema aangegeven. We zien er mooie Mariabeelden, zowel op haar sterfbed als bij de kruisafneming.

Naar de kathedraal

Even verder ligt de kathedraal, een nog grotere kerk. Ook hier is het fijn om in de zijaltaren de vele heiligen te herkennen of te ontdekken. Het huidige gebouw dateert uit de jaren 1300. Maar de gevelversiering gebeurde pas in de jaren 1900. Op het binnenhof zitten ganzen, altijd dertien in getal: zo oud was de heilige Eulalie toen zij als martelares stierf. Voor haar is er ook een crypte in de kathedraal.

Op de Tibidabo

Dan gaan we de bergen in. Met metro en kabeltrein de berg Tibidabo op. De ‘Blauwe Tram’, waarvoor we eigenlijk gingen, rijdt niet, een bus brengt ons tot aan de vertrekplaats van het kabelspoor. Madeleine en Marie-Thérèse verkiezen het om te voet omhoog te trekken. De wandelweg is gecompliceerd, maar zij geraken boven. Op de berg staat een basiliek, ter ere van het Heilig Hart, met twee kerken boven elkaar. De onderste is overvloedig gedecoreerd. De bovenste is sober en heeft een hoge koepeltoren. Van op de berg overschouwen we nog eens Barcelona. Er is ook een pretpark op de berg, daar kijken we maar overheen.

Op de terugweg

Het wordt tijd om af te dalen. De voetgangsters nemen opnieuw het risico om de ‘complexe’ wandelweg te nemen. Zij doen er opnieuw een uur over, maar het is hen weer gelukt. Nu nog op tijd het vliegtuig halen … Ook dat lukt, we staan zelfs een uur te vroeg aan de balie. Beter dat dan het omgekeerde!