Priester Rik: De eerste stilte

De reis van je hoofd naar je hart, wandelbezinning Hoepertingen 23-27 juli 2018

Maandag 23 juli 2018

Start

Het is weer tijd om te wandelen, eigenlijk, tijd om te bezinnen. Ik wil deze week tijd nemen om stil te staan bij wat in mij leeft en mij voorbereiden op wie ik verder wil zijn als priester. Bij het doorkijkkerkje van Borgloon starten we. Iedereen wordt al een beetje transparant naar wat hem of haar op tocht doet gaan. Iedereen zegt iets van zichzelf en dat maakt ons reeds een beetje groep. We stappen dan het doorkijkkerkje in. Daar voel ik een frisheid hangen: het doet mij verlangen naar een frisse kerk. ‘Als je omhoog kijkt, zie je het grijze, en als je doorheen de wanden naar buiten kijkt, zie je waar de levende kerk zou moeten zijn’, zegt iemand anders.

Leefregel 1. Maak het even stil

Zoals de profeet Elia God ontdekte in de stilte, zo is er voor ons de eerste opdracht: om tot rust en stilte te komen. Al wandelend, bewust langzamer wandelen, dieper in- en uitademen, je stappen voelen van je hiel tot je tenen. Het is heerlijk om tot rust te komen. Niet alleen dit half uur, maar ook de rest van de dag: we hebben alleen maar te wandelen. Onderweg word ik door iemand aangesproken, of ik een rustdag inbouw in mijn week. Ik moet bekennen dat ik dat niet doe. Is dat iets om in de toekomst wel te doen?

Leefregel 2. Werk in de aarde en voel de aarde

‘Ora et labora’ zei Benedictus reeds aan zijn monniken. Niet alleen bidden en 'zweven', maar zowel bidden als je handen uit de mouwen steken (in de tijd van Benedictus: werken was doen zoals de slaven en gewone mensen). Ik ben soms bezig in de aarde, probeer het onkruid wat de baas te blijven. Ik erger mij eraan dat het blijft komen. ‘Het is als een strijd tegen de zonde’ zei pater Damiaan ooit. En ik moet hem een beetje gelijk geven. ’s Avonds horen we een boeddhistische uitspraak: ‘Het wonder is niet dat de mens zou vliegen of zou over water gaan, het wonder is dat de mens kan stappen op aarde’.

Uitwisseling

Aan tafel horen we het mooie advies van een vader aan zijn dochter: ‘Laat de zon over je jeugd niet ondergaan’. En iemand heeft geleerd: ‘Mijn hart zegde mij, dat ik teveel op mij nam. Nu luister ik naar mijn hart, en doe het kalmer aan. Ik ben geen ezel die twee waarschuwingen nodig heeft’. En wat kan je ook doen als je een zieke bezoekt en groene vingers hebt? Bloemen kopen om die bij hem of haar in de tuin te planten. Je doet er die persoon en jezelf plezier mee.