In Cappadocië, naar de verborgen kerken en kloosters

De ganse dag bezoeken we Cappadocië, een streek bedekt met de as van drie vulkanen, waarvan de uitbarstingen twintig miljoen (!) jaar geleden plaats vonden. De rotsen die daardoor ontstonden bleken door mensenhanden uitgehold te kunnen worden. Vandaar dat er daar nu duizenden grotten zijn, waarin mensen woonden, of waarin gemeenschappen zich terugtrokken in tijden van oorlog of bedreiging.
De eerste grot die we bezoeken heeft als katholiek kerkje gediend. Daar vieren we eucharistie. De bisschop gaat voor en het is mijn beurt om de homilie te houden. Ik spreek er, uitgaande van het evangelie over Herodes, over ons verlangen, om doorheen de figuur van Paulus, Jezus beter te zien. Het licht van de zon viel heerlijk naar binnen.
We gaan dan naar een aantal valleien, waar de wind heeft gezorgd voor allerlei rotsfiguren: de ‘schoorstenen van de feeën’ worden ze plaatselijk genoemd, maar je kan er mits wat fantasie dieren of bekende personen in herkennen. Wij wandelen errond en gaan ook de heuvels op voor een bovenaanzicht.
Na de middag bezoeken we de ‘vallei van de monniken’. Dit is een gebied waar vele kloostergemeenschappen en kluizenaars verbleven. Er hangt een sfeer van rust, ondanks de vele toeristen. Hier zijn vele rotskerkjes bewaard, met wandschilderingen. Vele zijn vernield of beschadigd vanwege het verbod in de islam om personen af te beelden. Gelukkig is het nu Unesco- werelderfgoed en beschermd. Foto’s maken mag niet, tenzij van enkele afbeeldingen aan de buitenzijde, die niet zoveel voorstellen.
We eindigen dan met een bezoek aan een van de 35 (tot nu toe gevonden) ondergrondse steden. Daar werd, tot acht verdiepingen naar onder, een heel wooncomplex in de rotsen uitgegraven. Het vraagt klimmen en bukken door smalle gangen en tunnels. Wie kort van adem is of het vlug benauwd heeft, kan niet meegaan. Ik ben blij als ik daarna op de bus aan twee ‘thuisblijvers’ kan uitleggen wat er te zien was. Dries heeft intussen een fotoboek gekocht: de foto’s in het boek zijn soms nog duidelijker dan wat wij gezien hebben!
Terug in het hotel is er eens tijd om te zwemmen: onze bisschop blijkt een man zonder koudwatervrees, ik koos voor het verwarmde bad.

 

Rotskerkje waar we vandaag eucharistie vierden

De vallei van de kameel (zie de kameel links)

Gids Ismaël, Tjeu, Felix, Gust, bisschop Patrick, Karel, Paul 
in de ondergrondse stad