Maandag 12 februari

Koninklijk

Queen Madeleine heeft goed geslapen in de Kingsroom en in ik mijn Kingsbed, breed genoeg voor een kroostrijk gezin. We blijven in de koninklijke sfeer en gaan naar een paleis, of wat er van overschiet: Thirumalai Nayak Palace. Het paleis werd in 1636 gebouwd door koning Thirumalai Nayak, een van de koningen van de Nayak-dynastie, tijdens zijn regering van 1623 tot 1659. Madurai was toen één van de Indische koninkrijken. In de 18e eeuw werden veel bouwwerken die deel uitmaakten van dit paleis gesloopt of opgenomen in gebouwen in aangrenzende straten. Het enige dat overblijft is de binnenplaats en een paar bijgebouwen. De audiëntie zaal is een enorme zaal met indrukwekkende arcades van ongeveer 12 meter hoog met gigantische pilaren van 25 meter hoog en 6 meter in omtrek. Na de onafhankelijkheid van India werd het Thirumalai-paleis uitgeroepen tot nationaal monument. Er zijn veel films opgenomen, vooral vanwege de aanwezigheid van de grote pilaren.

Astrid en Madeleine aan de balie voor een ingangsticket.

Een gebouw in Dravidische & Italiaanse stijl.

Binnenplaats, nu ook openlucht-theater.

In de audiëntiezaal.

Twee prinsessen van...

Het museum is (nog) niet toegankelijk.

Ronddwalen tussen de 6 meter dikke kolommen.

Indische katholieke vrouw, kreeg de zegen, voor het herstel van haar huwelijk.

Plafondversiering 

Koninklijke dis

Met de taxi keerden we terug, samen met Astrid, om in ons hotel te lunchen. Op die wijze kon lekker Europees worden gegeten. Toch nam Astrid iets Indisch, en, zoals het past, at zij het met haar rechterhand, zonder bestek. Madeleine bestelde opnieuw de vis die gisteren ook zo goed smaakte en de kok zelf kwam naar haar toe, om haar appreciatie te ontvangen. Ik had gekozen voor een stukje lamsgebraad. Het duurde erg lang voor het klaar was, en nog was het niet echt mals. Blijkbaar hebben ze in de keuken gemerkt dat het niet o.k. was, want het avondmaal kregen we gratis, ter compensatie van het te taaie lam. Indiërs hebben blijkbaar hun fierheid. Madeleine is daarna opnieuw naar de Meenakshi Tempel geweest, met grote tevredenheid: er was minder volk en zij heeft ontdekt dat de Zuidpoort de beste ingang is, om de mooiste beelden in de tempel te zien. Morgenavond wil zij er met mij naartoe.

Met de rechterhand eten, op zijn Indisch.

Een fiere kok bij het mooi-geschikte visgerecht.

Merk op: Sommige lezers van de blog zijn zo lief van een reactie te plaatsen. Dank daarvoor. Maar zet dan wel je voornaam of initialen onder je tekst, want de afzender wordt niet getoond, als je niet geregistreerd bent.