De hogere sferen van Mysore

Maandag 12 oktober

Deze maandag werd een fitnessdag. We gaan naar de Chamundi Hills – de heuvels van de duivel. Maar die Chamundi is overwonnen door Durga (de godin van het vasten). Om de tempel te bereiken moet je een trap van 1000 treden bestijgen. Madeleine doet het op haar eentje. Ik blijf in de buurt van Sabitha. Voor haar is de klim een onvoorstelbare inspanning: zij heeft een zwakke knie, waardoor zij zich telkens weer moet optrekken aan de soms heel hoge treden. Onderweg komen we een ‘swami’ tegen, een oude man, type goeroe, met één oog halfblind. Hij keert al terug van de tempel, want hij houdt eraan de trap te bestijgen met het opkomen van de zon. ‘Dan kan ik mezelf opladen als een gsm’, zegt hij, ‘met meditatie, bidden en natuur’. Hij geeft nog als advies mee om in ieder mens het goddelijke te zoeken.

Boven in de tempel staan de mensen aan te schuiven om Shiva te groeten. Het kan enkele uren duren. Wij verkiezen een kleine tempel en geven er een bloemenkrans aan de hindoepriester uit dankbaarheid voor onze reis.
Tegen de middag zijn we weer beneden en bezoeken we het paleis van de maharadja, de koning van de provincie Kanataka. Het is sprookjesachtig mooi: marmer, mozaïeken, Birmaans houtsnijwerk als plafond, zilveren deuren, een gouden koets, zetels met poten van kristal, … Van de binnenzijde mag je geen foto’s maken, maar de buitenkant zegt al veel. Een audiogids geleidt je doorheen de vertrekken.
Intussen is ook het reisplan gewijzigd: we hebben een ticket gereserveerd voor de nachttrein naar Chennai (Madras). Het zal een nieuwe ervaring voor mij zijn.

 

Het begin van de 1000 treden

 

Deed Guido deze trappen in een vorig leven? :)

De tempel aan de top (met rijen aanschuivende mensen)

 

Voor hen is de klim een licht avontuur.

Voor haar is iedere trede een gebed:

zij plaatst op elke trede een rode stip.

 

Het koninklijk paleis

 

Sabitha en Madeleine in de koninklijke voorhof

 

Even een 'selfie', met instructies aan de taxichauffeur

 

PS: jullie, lezers, mogen reageren, via de blog (Raymond heeft dat al gedaan) of op één van mijn mailadressen. Maar voel je vrij daarin!