Priester Rik: Een dorre tak kwam tot leven

Donderdag 8 oktober

Vandaag met de taxi naar de banyanboom van het dorpje Gootibayalu. Ik dacht dat het een woud was, maar het is één boom die is uitgegroeid tot een woud, omdat de takken naar beneden groeien en de wortels in de lucht hangen, en zo steeds uitbreiden. De boom die wij bezochten is verbonden met de geschiedenis van Sathi Thimma Mamba. Toen het lichaam van haar man werd verbrand, wilde zij sterven samen met hem. Ook al had zijzelf vele talenten, niets kon haar weerhouden om ook zelf verbrand te worden. Aan haar broer vroeg zij in een droom om een dorre tak te planten bij haar as. Daaruit groeide de banyanboom, die nu 10 aren groot is. (Die dorre tak deed mij een beetje denken aan de legende over de herdersstaf van Sint-Jozef, die ook begon te bloeien, en daarom werd hij uitgekozen om te trouwen met Maria.) De banyanboom is ook belangrijk voor het boeddhisme, want onder zo'n boom kreeg Boeddha zijn verlichting. Sabitha en Madeleine hebben er twee nieuwe bomen geplant: een tamarinde en een nimboom.

Bij onze terugkeer belandden we in een Indische zelfbediening: je krijgt een bord en dan komt men rond om op te scheppen. Ik zag al de Indiërs goed rijst eten ... en kijken naar ons ... omdat wij alle kruiden aan ons lieten voorbijgaan. Ze gingen voor ons ook een lepel afwassen, zodat Madeleine en ik (vooral) niet met onze handen moesten eten.

’s Avonds zijn we naar de avonddienst geweest in de ashram: het is een korte dienst,
bestaande uit een vaste zang en een zegening met vuur. Ik had mijn missaaltje meegenomen, maar de wachters hadden liever gezien dat ik de veda's bijhad. Toch mocht ik ermee naar binnen.