Maandag
5 oktober
Mijn
wagen gaat de garage in. Tony zal ervoor zorgen. Hij brengt ons naar
Hasselt-Station. Hem en de auto hopen we over een maandje terug te zien. In
Zaventem ontdekken we dat inchecken weer wat meer geautomatiseerd is. We komen
er ook weer bekenden tegen: Madeleine groet er vriendin Anita, die naar Sint-Petersburg vertrekt. In
dezelfde groep reist Dina, een zus van een tante van ons, blijkt dan. In
Frankfurt start de vlucht van negen uur, naar Bangalore, met een half uur
vertraging. Maar we komen 4500 km verder toch op het voorziene uur aan. Op een
hoogte van 11 km kan je blijkbaar snelheid maken. Onderweg lees ik een boek van
Dimitri Verhulst, ‘Kaddisj voor een …’. Ten dele over zijn eigen jeugd in een
jeugdinstelling. De uitvaartviering in een kerk voor een meisje dat zelfmoord
pleegde, is de rode draad. Een pijnlijke rode draad, ook voor de dienstdoende
pastoor, die symbool staat voor vele weldenkende burgers. Mijn zus is een
beetje ontzet over de titel van mijn boek en als ik haar de inhoud vertel,
hoopt zij maar dat het de schrijver nu beter gaat. In Bangalore wil ik de
begroeting van mijn zus en vriendin Sabitha fotograferen. Zij hebben elkaar
vijf jaar niet meer gezien. De ontmoeting gebeurt wat onverwacht en een ‘bewogen’
foto is alles wat ik nog kan vastleggen. Het is daar nu half twee ’s nachts en
met een taxi is het nog twee uur rijden naar ons verblijf.
Transitvlucht vanuit de luchthaven van Frankfurt
De bewogen foto, na de begroeting. Bewogenheid zit niet alleen van binnen.
Mijn zus merkt een Rolls Roys bij de luchthaven.
Klopt al niet met ons beeld van India.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten