Donderdag 29 oktober
Op deze plek komen drie oceanen samen: de Golf van Bengalen, de Indische Oceaan en de Arabische Zee. Op de kruising van die wateren zijn de assen uitgestrooid van Mahatma Gandhi. Voor hem staat er een monument bij de Kumari Amman Temple, een gebouw uit de 8ste eeuw, maar in middagpauze op dat moment. Madeleine en Sabitha gaan even met hun voeten de zee in op deze bijzondere plek.
Een andere oude tempel is de Suchindram Tempel, 13 km verder. Het is een tempel met een beeld van de hindoe-drieëenheid Brahma, Vishnu en Shiva (Maheswara). De tempel is meer dan 1300 jaar oud. De buitenzijde is één groot beeldhouwwerk, op basis van een mengsel met zeezout. Meer dan 1000 pilaren ondersteunen de tempel en een lange gang was vroeger de danszaal, rondom verlicht door kaarsjes die op elke zuil in de handen van een vrouwenfiguur werden geplaatst. Heel bijzonder zijn de zingende pilaren: gemaakt uit graniet, maar allen een verschillende toon aangevend. Als je erop slaat, kan je een melodie spelen, en één pilaar geeft het geluid van de drum. Een zes meter hoog beeld van de aapgod Hanneman oogt indrukwekkend.
Wij zijn blij dat we de tempel mogen bezoeken, een tempelgids geeft uitleg en maakt voor ons muziek op de zuilen. Mannen mogen er niet volledig gekleed binnen, maar slechts in bloot bovenlijf. Zo wil het de traditie: dat mannen er aanwezig zijn in de klassieke hindoekledij. Ik mag dus ook even, zoals de echte hindoepriesters, met bloot bovenlijf in de tempel zijn!
In de buurt van de tempel is een water, met in het midden een andere ‘mandapam’, waar huwelijken worden gesloten en waar bij feesten de godenbeelden worden uitgestald. Nu heeft dat water een alround-functie: vrouwen doen er de was, jongeren zwemmen er en anderen nemen er een bad en wassen er zichzelf.
Met een taxichauffeur,
en tevens catechist van Vincent, gaan we naar Kanyakumari, vroeger gekend als ‘Kaap
Comorin’. Het is een lange rit van zo’n 90 km en we zijn er rond de middag. Een
bekende plaats is ‘Vivekananda Rock Memorial’, opgericht ter ere van Swami
Vivekananda, een groot Indische filosoof. Hij was namens India aanwezig op het Religieus
Wereldcongres in Chicago in 1893. Alvorens naar daar te vertrekken, mediteerde
hij drie dagen op de rots, een tweehonderdtal meters in de zee. Hij was de
eerste die op wereldniveau de vedanta, de filosofie van de veda’s uit het
hindoeïsme, verspreidde. Dienstbaarheid aan de mens, in het bijzonder aan de
arme van de laagste kaste, ging voor hem samen met dienstbaarheid aan God.
We varen naar de rots
met een boot. Van de buitenzijden mag je foto’s maken. Het monument bestaat uit
twee ‘mandapams’: een heiligdom ter ere van Vivekananda, met daarin zijn beeld
en een meditatieruimte; een heiligdom ter ere van de godin Parvati, wiens
voetafdruk in de rots staat, als zij de hand vraagt van Shiva. Op deze plek komen drie oceanen samen: de Golf van Bengalen, de Indische Oceaan en de Arabische Zee. Op de kruising van die wateren zijn de assen uitgestrooid van Mahatma Gandhi. Voor hem staat er een monument bij de Kumari Amman Temple, een gebouw uit de 8ste eeuw, maar in middagpauze op dat moment. Madeleine en Sabitha gaan even met hun voeten de zee in op deze bijzondere plek.
Een andere oude tempel is de Suchindram Tempel, 13 km verder. Het is een tempel met een beeld van de hindoe-drieëenheid Brahma, Vishnu en Shiva (Maheswara). De tempel is meer dan 1300 jaar oud. De buitenzijde is één groot beeldhouwwerk, op basis van een mengsel met zeezout. Meer dan 1000 pilaren ondersteunen de tempel en een lange gang was vroeger de danszaal, rondom verlicht door kaarsjes die op elke zuil in de handen van een vrouwenfiguur werden geplaatst. Heel bijzonder zijn de zingende pilaren: gemaakt uit graniet, maar allen een verschillende toon aangevend. Als je erop slaat, kan je een melodie spelen, en één pilaar geeft het geluid van de drum. Een zes meter hoog beeld van de aapgod Hanneman oogt indrukwekkend.
Wij zijn blij dat we de tempel mogen bezoeken, een tempelgids geeft uitleg en maakt voor ons muziek op de zuilen. Mannen mogen er niet volledig gekleed binnen, maar slechts in bloot bovenlijf. Zo wil het de traditie: dat mannen er aanwezig zijn in de klassieke hindoekledij. Ik mag dus ook even, zoals de echte hindoepriesters, met bloot bovenlijf in de tempel zijn!
In de buurt van de tempel is een water, met in het midden een andere ‘mandapam’, waar huwelijken worden gesloten en waar bij feesten de godenbeelden worden uitgestald. Nu heeft dat water een alround-functie: vrouwen doen er de was, jongeren zwemmen er en anderen nemen er een bad en wassen er zichzelf.
Veilig op weg naar de rots, met zwemvest voor iedereen
(Indiërs kunnen doorgaans niet zwemmen).
Vivekananda Rots Monument
Op de trappen
De twee 'mandapams': het lage voor de godin Parvati,
het hoge voor Swami Vivekananda.
Met de voeten op het snijpunt van drie oceanen.
Buitenzijde Suchindram tempel, 1300 jaar oud
'Mandapam' in het water bij Suchindram tempel
Ook jongeren wassen zich in het water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten