Een uiteindelijk weerzien

Vrijdag 16 oktober

Madeleine en Sabitha brengen mij naar de luchthaven van Chennai (Madras). Zij gaan Chennai verkennen, ik vlieg naar Mumbai (Bombay), een oversteek van 1000 km, van de Golf van Bengalen tot aan de Arabische Zee, van Oost- naar West-Indië. In het vliegtuig lees ik nog eens het levensverhaal van zuster Tecla, zoals het geconstrueerd is (door Gerard Gijbels) op basis van de brieven van zuster Tecla aan haar zus Elisabeth (Betteke) Vanderfeesten. Mijn grootmoeder langs mijn pa zijn kant, moest tante zeggen tegen zuster Tecla. Het levensverhaal ontroert mij nog meer dan anders, nu ik zo dicht ben bij de plaats van haar leven en sterven. De zusters Dochters van het Kruis verwachten mij en zuster Rose haalt mij op aan de Santa Cruz Airport.

Ik voel heel veel vreugde bij de zusters. Zij ontvangen mij gastvrij. Zij hebben er plezier in als ik onder hun ogen voorzichtig een verse limoen proef. Na de middag ga ik eerst naar het graf van zuster Tecla. Op haar grafsteen staan vier namen links en rechts. Enkel haar sterfdatum is vermeld: 30 augustus 1958. Het is de datum van haar geboorte in het Eeuwig Leven. Ik leg bloemen neer namens Madeleine en mij. Zuster Rose ontsteekt drie kaarsjes. Daarna wachten vier zusters op mij, die haar nog gekend hebben. Zuster Joan-Louise heeft een heel sterk verhaal: zij had geen zin in een kloosterleven, tot zij zuster Tecla ontmoette. Die maakte, door haar zijn, de levende God voor haar zichtbaar. Zowel zij als zuster Munira zien in mij de gelaatstrekken van zuster Tecla. Ik ben dus niet alleen een Renckens, maar ook een Vanderfeesten … Hopelijk heb ik ook iets van de kracht van zuster Tecla. Zij was 58 jaar in India, vooral in Bombay, keerde nooit naar huis terug, en was er een krachtige, vriendelijke, deskundige leerkracht en verpleegster. Waar vele Europese zusters stierven na 20 of 30 jaar India, werd zij er 81 jaar. Zij is 57 jaar geleden gestorven, maar zij die haar kenden, blijven haar bewonderen en zijn nog blij met haar.
Morgen bezoek ik de andere plaatsen waar zij heeft geleefd en haar leven heeft aan gewijd.

 

Twee vrouwen wachten op mij in de luchthaven:

zuster Rose en de verloofde van mijn medepassagier.

 

Bij het graf van zuster Tecla

 

Bloemen en kaarsen in dankbaarheid voor zuster Tecla

 

Zuster Joan-Louise

 

In gesprek met zuster Munira