Priester Rik: Kerala van dichterbij

Woensdag 28 oktober

Father Vincent gaat met ons op tocht doorheen zijn streek. Een heel eind rijden we op de kustweg die de staat Kerala scheidt van Tamil-Nadu: rechts ligt Tamil-Nadu, links Kerala. We houden halt bij de Sint-Antoniuskerk, de eerste parochie waar Vincent priester was. Een kerk in Indische stijl, met maar enkele stoelen, want de gelovigen zitten op de grond, en fresco’s en glasramen ademen een Indische sfeer. Voor de kerk is er die dag een medische hulpdienst, met geneesmiddelen. Naast de kerk een bejaardenhuis, gerund door de zusters van Moeder Teresa. Wij rijden verder, tot bij een andere parochie waar Vincent priester was. We zien er een zuster die lesgeeft in de school, gebouwd op zijn initiatief. Juist één week geleden, op 20 oktober, stierf de vader van Vincent, op bijna 91-jarige leeftijd. Wij gaan langs bij zijn graf: hij ligt begraven naast zijn moeder. ‘De ziel van de rechtvaardige rust in de hand van God’, lezen we op het gedachtenisprentje. Bij het graf horen we kindergezang: in de school ‘Moeder Teresa’ is er ergens zangles. Wij gaan luisteren en we kunnen zelfs meezingen, ook al is het in de taal van Kerala, het Malayaham.

Dan gaan we even langs bij de familie van Vincent, in het ouderlijk huis waar zijn vader leefde, bij de zus van Vincent. Ook een broer en schoonbroer zijn er, en twee kleinkinderen van hen. We ervaren er de gastvrijheid van Indië: zij waren niet op de hoogte van onze komst, maar halen alle fruit tevoorschijn dat in hun tuin groeit. We drinken eerst een kokosnoot leeg en daarna schrapen we er de kokos uit. Dan zijn er voor ons appels gesneden en krijgen we bananen, met een keuze tussen gele en rode – die smaken een beetje zoeter. Er zijn dan nog koffie, koekjes en gegrilde bananenschijfjes (chips). Deze mensen spreken geen Engels, maar zij genieten ervan dat zij ons een groot plezier doen.

Hoofddoel van vandaag was de tocht naar het pelgrimskruis van Kurisumala. Pater John-Baptist Wouters, Karmeliet uit Bouwel, heeft ooit een houten kruis op een berg aangebracht, waar hij graag naartoe ging voor de stilte, en stilaan is dat een bedevaartplaats geworden. Nu is dat kruis vervangen door een steviger, groot kruis. Honderdduizenden beklimmen nu jaarlijks die berg, om er te gaan bidden, zowel christenen, als moslims, als hindoes. Father Vincent is de verantwoordelijke voor die bedevaartplaats en hij wil die verder uitbouwen met een kapel, met driefasige elektrische bedrading en met wateraanvoer tot boven. Madeleine geeft hem het advies om op de weg naar boven trappen aan te brengen, naar het model van Tirupati. Vincent gaat daar volgende week eens kijken!

Daarna is het ook voor Vincent een ontdekkingsreis naar plaatsen waar hij anders niet komt. Hij rijdt naar een stuwdam en bezoekt er met ons een aquarium, met vooral exotische vissen. Daarna brengt hij ons bij een opvangcentrum voor gewonde olifanten. Wij mogen er de olifanten lijf aan lijf bewonderen. Voor Sabitha is het een gelegenheid om te spreken over Ganesja, de olifantgod: hij kan zo goed luisteren als een olifant (een olifant heeft niet voor niets grote oren), hij heeft een olifantengeheugen (wat je een olifant eenmaal aanleert onthoudt hij voor altijd) en hij is heel slim (een olifant leer je heel gemakkelijk iets aan). Weer een godsvoorstelling die wat dichterbij is gekomen.