Priester Rik: Van het oude en van het nieuwe India

Zaterdag 24 oktober

Vandaag naar een heel nieuwe tempel geweest: het Birla-heiligdom. Birla is geen god, maar een familie die actief is in de bouw. Die familie heeft, samen met de firma Tata (het Indische Toyota) een tempel gebouwd in marmer, ter ere van Sri Venkateswara. Het is dus eigenlijk een Venkantaswara-tempel, maar iedereen heeft het over de Birla-Mandir (het is alsof de Sint-Quintinuskerk de naam zou krijgen van ‘Ethiaskerk’). Het heiligdom is helemaal uit marmer opgebouwd, de sneeuwwitte marmer van Rajasthan. Het ligt op een heuvel en is toegewijd aan Venkataswara, een verschijningsvorm van Vishnu en vooral gezien als een god van liefde en gelijkheid. In de hoofdtempel binnen geraakten wij niet: het was te lang aanschuiven. Maar rondom was er een mooie meditatieruimte, met teksten uit meerdere godsdiensten, o.a. de bergrede. Ook een sterke tekst van Sri Aurobindo: ‘Als je god zoekt, zoek hem dan in de arme; als je god zoekt en je vindt hem alleen in het bidden, dan sta je nog maar aan het begin’. Van ‘gelijkheid’ en ‘gelijkwaardigheid’ merkten we weinig in de trein: een man weigerde plaats te maken voor een vrouw. Ik gaf teken aan de vrouw dat zij bij mijn zus mocht gaan zitten en ik ging naast de man zitten, en toen maakte hij wel ruimte.

Tegen de avond gingen we naar Shilparamam, een park waarin de Indiase cultuur bijzondere aandacht krijgt. Er was nog een uitloper van het Durga-feest, met Indische dansen. Daarnaast is er aandacht voor het ‘oude India’: je kan er de huizen van vroeger zien (met een dak van bananenbladen), je kan er rondrijden in een ossenkar (die toch nog niet helemaal uit het straatbeeld is), je kan er allerlei voorwerpen kopen die door Indische vaklui worden gemaakt, er is een laan met oude en met moderne beelden, enz. Je zou kunnen zeggen: het is een mini-Bokrijk van India, inclusief speeltuin. Wat nogmaals accentueert hoe India een ontwikkeld land is geworden.